چکیده
آب به عنوان یکی از اساسی ترین عناصر منظر در شکل گیری فضاهای شهری تاثیر به سزایی دارد. شناخت ویژگی های آب به تشخیص معیارهای مناسب برای ارتقاء کیفیت آبنماها منجر می گردد. ویژگی های ذهنی و بصری آب بصورت همزمان در طراحی اثر گذارند.
جلوه های متفاوتی از آب در پارکها ارائه شده که هر کدام بر اساس بخشی از ویژگی های آن شکل گرفته است. برای ارتقا کیفیت نمایش این جلوه ها به اصول تاثیرگذار در به وجود آمدن ویژگی ها مانند فرم, رنگ و بافت ظرف در برگیرنده آب توجه باید کرد.
در این طرح بررسی آبنماهای موجود در سه پارک جمشیدیه، ساعی و شهر مورد نظر بوده تا علاوه بر پرداختن به جزییات اجرایی، عوامل تاثیر گذار در طراحی آبنماها نیز به صورت عام در پارک های شهری مشخص گردد.
کلید واژه: معماری منظر، آب، آبنما، جزئیات اجرائی، پارکهای شهری

نتيجه گيري
با نگاهی به مفاهيم نظری آب و آبنما و تحليل آبنما پارکهای نمونه, به معيارهای در طراحی اشاره می شود که بصورت مجزا در جزئيات اجرايي می توان مورد توجه قرار داد. اين اصول در جايگاه تعريف "ايده کلی" طرح مفهوم پيدا می کنند هر چند تنها بيان جزئيات هر يک از انواع آبنما بصورت منفرد مورد نظر بوده است و بيان کيفيتی خاص از فضا با آب و آبنما و در غالب کلی مفاهيم طرح, فضای مطلوب طراحان را پديد می آورد.برای طراحی هر جلوه از آب, معيارهای تاثيرگذار بر کيفيت انواع آبنما ها وجود دارد که بصورت زير قابل دسته بندی هستند.
استخرها: غالباً به صورت سطوح بازتابنده کارايي دارند, براي اينکه بهتر انعکاس هايي را توليد کنند می بايست عمق کافي داشته و سطح منعکس کننده بسيار تراز باشد. براي ديدن انعکاس شئي در آب از نقطه ديد مورد نظر، محورهاي ديد مناسب وجود داشته و ظروف آنها نيز به رنگ تيره باشد. نور خيره کننده که مانع ديد شود نبايد وجود داشته و اندازه استخر با توجه به انعکاسات مورد نظر طراحي، اندازه شئي و موقعيت بيننده انتخاب شود.
آبروها: براي بيان حرکت و نيز عدم تمرکز مفاهيم به کار روند. تأثير حسي يک آبرو، به حجم و شدت جريان آب و نيز به اندازه، شکل و شيب آبرو بستگي دارد. نمايش حرکت آب بستگی به بستر آبرو و بيان کننده روحيات محيطی و نظرات طراح می باشد.
آبشارها: نحوه فرو ريختن آب بستگي به حجم و شدت جريان آب، شرايط لبه اي که از آن فرو مي ريزد، ارتفاع و ماهيت آبشار و سطحي که در نهايت برآن فرو مي ريزد, امکانات نامحدودي را عرضه مي کند. با افزايش حجم آب، جريان آب منظم تر شده نقش ساير متغيرها، مانند شکل لبه، کم رنگ تر مي شود. چنانچه در مسير وزش آب جسمي به صورت برجسته قرار گيرد باعث پخش شدن آب مي گردد. با اين کار هر قطره آب پخش شده, مي تواند نور را منعکس و تصويري پر جنب و جوش از آب را ارائه دهد.
فواره ها: براي جلب توجه به نقاط خاص به کار برده شوند و براي تاکيد بر نقاطي که به دلايل ديگر متضمن مفاهيمي هستند بسيار موثر هستند. گاهي اوقات در محل برخورد محورهاي ديد قرار و ساير مواقع بصورت تنديسي براي تأکيد بر فضاهايي که در آن را در برگرفته اند، بکار مي روند و از طريق تضاد بر ويژگي, تأکيد بيشتري مي کنند. فواره ها به ندرت در زمينه هاي پر حرکت قرار گيرند زيرا در رقابت با زمينه تأثير بصري آنها کاهش مي يابد. اگر در حالي که فواره ها کار مي کنند درجه حرارت هوا کاهش يابد، يخهای پديد آمده شکل هاي جالبي را به وجود خواهند آورد. رقص هماهنگ نور و آب در فواره ها می تواند همچون صحنه نمايش جاذب باشد.

منبع:
فصلنامه علمی- پژوهشی هنرهای زیبا، شماره ۲۲، تابستان ۱۳۸۴ 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: